6 stycznia w Kościele katolickim obchodzone jest Objawienie Pańskie, potocznie nazywane świętem Trzech Króli.
Od XVIII wieku upowszechnił się zwyczaj święcenia kredy, którą zwyczajowo w święto Trzech Króli na drzwiach wejściowych w domach katolickich pisano litery: C+M+B lub K+M+B oraz datę bieżącego roku.
Podczas uroczystości Objawienia Pańskiego tajemnica narodzin Syna Bożego w Betlejem wyłania się z ukrycia. Do tej pory niewiele osób było w nią zaangażowanych: Maryja, Józef i pasterze. Większości ludzi nie została jeszcze ujawniona ta wielka sprawa, która wydarzyła się na ziemi. Tylko aniołowie w niebie wiedzieli o tym i chwalili Boga za Jego miłość i łaskę okazaną ludziom.
W pewnym momencie po tych niezwykłych narodzinach mądrzy, bogaci i potężni ludzie ze wschodu – Trzej Mędrcy – odwiedzili małego Jezusa. Przyprowadziła ich do Niego gwiazda, która ukazała się im jako cudowny znak na niebie.
Nie szczędząc czasu, pieniędzy ani wysiłku, ci szlachetni mężowie wyruszyli w kierunku Jerozolimy. Tam mieli nadzieję znaleźć nowo narodzonego króla żydowskiego. Byli wielce zaskoczeni, że tam nic nie wiedziano o nowo narodzonym dziecku – Mesjaszu. Herod, brutalny władca wspierany przez Rzymian, nic o tym nie wiedział.
Imponująca jest wiara tych mędrców ze wschodu. Nie mieli pewności, że znajdą obiecanego Mesjasza; ale pozwolili się prowadzić przez gwiazdę jako zewnętrzny znak i przez łaskę Bożą w ich sercach, która pobudzała nadzieję. Nie dali się zaślepić wspaniałości na dworze Heroda, ale szli dalej, aż znaleźli ubogie dziecko w żłobie. Ich wiara nie została zachwiana widokiem dziecka, ale uklękli i oddali cześć Bogu i Królowi, który leżał przed nimi. Przynieśli Mu najcenniejsze dary, jakie mieli: złoto dla króla, kadzidło dla prawdziwego Boga i mirrę jako symbol Jego człowieczeństwa i zapowiedź Jego męki.
Dzięki tym darom trzej mędrcy oddali samych siebie, swoje serca i życie temu wspaniałemu Dziecięciu, które przybyło na ziemię, aby zmienić bieg historii świata. Będą wracali do domu z dobrą nowiną, doskonale wiedząc, że znaleźli to, czego szukali przez całe życie.
Trzej mędrcy mogą również nas zachęcić, abyśmy nigdy nie zapominali o szukaniu Jezusa w różnych zamętach życiowych. Pokazują nam, że my również powinniśmy podążać za gwiazdą, która rozbłyska w naszym sumieniu. Ważne jest, aby poszukiwać i mocno trzymać się prawdy o Bogu i Mesjaszu. Ważne jest, aby oddawać cześć naszemu Królowi i Bogu, gdziekolwiek się znajdujemy. Wcielony Syn Boży jest w sposób szczególny obecny w swoim słowie i sakramentach. W Eucharystii spotykamy Go jako prawdziwego Człowieka i Boga. Uwielbiajmy Go z radością i wdzięcznością. Uklęknijmy z Maryją i Józefem oraz z pasterzami przy Dzieciątku Jezus. Uklęknijmy z mędrcami ze wschodu, którzy ofiarowali wszystko, co mieli. Oddajmy nasze życie Jezusowi ze wszystkim, co mamy i kim jesteśmy. On przyjmie również nasze dary, jeśli są ofiarowane z serca. Zostaniemy wówczas obsypani bogatymi darami miłości Bożej, która została nam objawiona w tym Dziecięciu.
Panie Jezu Chryste, Jednorodzony i wieczny Synu Boży,
Na stole nakrytym białym obrusem kładziemy Pismo Święte i opłatek oraz ustawiamy świecę (najlepiej świece Caritas). Jedno miejsce przy stole pozostawiamy wolne jako znak pamięci o bliskich, którzy nie mogą razem z nami zasiąść do wigilii (np. o zmarłych z rodziny). Następnie cała rodzina i wszyscy zgromadzeni wokół stołu odmawiają modlitwę przed wieczerzą. Poprowadzić ją powinien ojciec rodziny albo dziadek czy osoba najstarsza z obecnych. Po odczytaniu Ewangelii o narodzeniu Jezusa następuje najważniejszy moment, to jest łamanie się opłatkiem, składanie sobie życzeń i przekazanie znaku pokoju. Wszyscy powinni też przeprosić się wzajemnie za uczynione zło. Wieczerzę wigilijną rozpoczynamy modlitwą.
Święta Barbaro, patronko nasza, weź nas w opiekę. Panno mężna uproś nam stałą wiarę, abyśmy podobnie jak ty mogli świadczyć przed ludźmi o Bogu. Czuwaj szczególnie nad tymi, którzy pracują w górnictwie i wyproś błogosławieństwo Pana dla ich ciężkiej pracy oraz ich rodzin. Chroń od wypadku wszystkich górników i tych, którzy codziennie narażeni są w pracy na niebezpieczeństwo. W ostatniej zaś godzinie naszego ziemskiego życia wybłagaj nam święta Barbaro łaskę zjednoczenia z Chrystusem, abyśmy z Nim mogli przejść do życia wiecznego. Amen
Cecylio Święta, Patronko Nasza
Ojcze nasz, pełni ufności prosimy Ciebie,
Boże, miłosierny Panie, daj duszom sług i służebnic Twoich miejsce w niebie, błogosławiony pokój i jasność Twojego światła. Panie, wysłuchaj łaskawie naszych modlitw za dusze sług i służebnic Twoich, za które się modlimy prosząc, abyś je przyjął do społeczności swoich Świętych.Spraw, prosimy Cię, Panie, aby dusze sług i służebnic Twoich, oczyszczone ze swoich win, otrzymały przebaczenie i wieczny odpoczynek. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
14 września 335 r. dokonano konsekracji Bazyliki Zmartwychwstania, którą wybudował cesarz Konstantyn blisko miejsca ukrzyżowania Chrystusa. Od tego czasu Wschód chrześcijański obchodził tego dnia uroczyste święto na cześć Krzyża Zbawiciela.